maandag 22 maart 2010

Bakerpraatjes of waarheid?


Hoe kun je zo min mogelijk pijn hebben bij een bevalling?
Ik geef al 15 jaar zwangerschapsyoga en heb al heel wat bevallingsverhalen gehoord.
Er zijn verschillende methoden die worden aangeprezen om minder of geen pijn te ervaren tijdens de bevalling.
Ik heb een verhaal gehoord van een echtpaar dat een prijs gewonnen had, de vrouw was in haar laatste fase van de zwangerschap toen zij en haar man deze prijs wonnen.
Nog in de euforie van het winnen van de prijs begonnen de weeën. De vrouw heeft geen pijn ervaren tijdens de hele bevalling, iedereen was verbaasd...
Waarschijnlijk maakte haar lichaam bepaalde hormonen aan veroorzaakt door het geluksgevoel.
Ik herinner me dat mijn lerares - waar ik stage liep, toen ik de opleiding zwangerschapsyoga docent volgde - tegen me zei: "Wees enthousiast tijdens de bevalling, wees gelukkig".

In de tijd dat mijn kinderen zijn geboren (1983 en 1986) bestond er een boek: "Spiritual Midwifery". In dit boek werd aangeraden om tijdens de bevalling te zoenen met je partner. Een ontspannen kaakgebied heeft een ontspanning in je onderlichaam tot gevolg. Als ik dit vertel aan de zwangeren die bij me op les zitten moeten ze altijd lachen; wie heeft er nou zin om te gaan zoenen als je weeën hebt?

Van een ander echtpaar hoorde ik een verhaal van een gynaecoloog die zelf een cursus 'omgaan met pijn' gaf aan zwangeren die onder zijn begeleiding zouden gaan bevallen.
Hij had een klein zwembad waar hij zijn zwangeren in liet oefenen.
Zijn instructie was: Ga drijven op je rug in het water, op een langzame uitademing blaas je de lucht uit tussen je lippen en zak je naar de bodem. Dan zet je je weer af van de bodem , kom je boven, haal je adem en op een uitademing zak je weer langzaam naar de bodem.

De afgelopen week tijdens mijn les zwangerschapsyoga vertelde een cursiste me dat ze een methode volgde om tijdens de weeën er voor te zorgen dat je speeksel in je mond aanmaakt. Als je namelijk bang wordt krijg je een droge mond onder invloed van het hormoon adrenaline. Door ervoor te zorgen dat er speeksel in je mond blijft, blijf je ook verbonden met je ontspanningshormonen..., zoals endorfines.

In een tekst die ik deze week las over de yogi Sri Ganapathi Sachchidananda Swamiji geschreven door Chris Hinze stond dat deze man geboren is terwijl zijn moeder in diepe meditatie was. De geboorte vond plaats op een rots in de Arkavati rivier.

Desmond Morris (van het boek 'de naakte aap') heeft een film gemaakt over geboorte.
Hij laat in zijn film beelden zien van vrouwen tijdens de geboorte van hun kind. Deze vrouwen leven nog verbonden met de natuur.
De gezichten van deze 'natuurmensen' zijn helemaal ontspannen tijdens de geboorte, net zoals bij dieren.
Daarnaast laat hij ook beelden zien van gezichten van vrouwen die in de moderne tijd in het ziekenhuis bevallen en je ziet angst op de gezichten van vrouwen. Je ziet dokters met groene jassen en afstandelijke apparatuur.
De boodschap van de film en van deze blog is dat we niet moeten vergeten dat bevallen een natuurlijk proces is.

woensdag 24 februari 2010

Komt een vrouw bij de dokter


In 2006 werd bij mij de diagnose 'borstkanker' vastgesteld. Ik kreeg een operatie, bestraling en chemo kuur.
In het jaar daarvoor was ik begonnen met het verwezenlijken van mijn levensdroom; een eigen centrum op het gebied van spiritualiteit en ouderschap.
Je zou zeggen; als je je hart volgt kun je toch niet ziek worden. Ja, dus toch.

In de tijd daarvoor had ik wel waarschuwende dromen gehad over muizen die nesten bouwden in het huis en het werden er steeds maar meer. Ik wist niet zo goed wat ik er mee aan moest.
En na enige overwegingen besloot ik -samen met mijn partner - in mijn droom om het grof vuil te laten komen (staat symbool voor chemo)
Ik weet nog dat ik uit het raam stond te kijken - in mijn droom - hoe het grof vuil werd weggereden en ik reed er achter aan om te kijken waar ze het naar toe brachten.

In mijn herstelproces kreeg ik nog meer dromen. 1 Droom ging over een kaal huis, we zaten op het cement en er waren grote lege kamers ; stond dit symbool voor hoe de chemo in mijn lichaam had huisgehouden? Er was een leegte in mij ontstaan.

Een andere droom vlak voor de operatie: Ik droomde dat de chirurg afbelde en zei dat de operatie niet hoefde. Ik stond er op dat de operatie werd uitgevoerd, ik had me er helemaal op voorbereid. Ik zei tegen de chirurg in mijn droom ; "Wilt u voorzichtig zijn met mijn lichaam?" "Mijn lichaam is heilig".

Tijdens mijn herstelproces kreeg ik een droom waarin ik oefende met mannelijke en vrouwelijke energie. Op het einde van de droom ontmoette ik een vrouw en een kind en de vrouw had in prachtig natuursteen iets geschreven:
slapen: innerlijke rust, dru yoga; innerlijke vrede en geluk; levensvreugde. Ik heb het gevoel dat dit mijn innerlijke waarden zijn waar ik zuinig op moet zijn en die mij tijdens mijn herstelperiode zouden ondersteunen.

Toen veranderden m'n dromen, eerst werden de kamers in mijn huis steeds mooier, daarna droomde ik dat het hele huis weer helemaal was ingericht. Ik hing het laatste schilderij aan de muur en liep door m'n hele huis. De kamers zagen er heel gezellig uit met kleden op de vloer en waren mooi van kleur. Alle kamers waren met elkaar verbonden en grensden aan een binnentuin. Ik werd heel gelukkig wakker en realiseerde me dat ik een ziekte had overwonnen!

Bovenstaande foto is gemaakt tijdens een vakantie in Oostenrijk aan het einde van deze moeilijke periode.

Stoppen met roken


Stoppen met roken 15 november 1999 Coby de Jong

Dit stukje schreef ik 10 jaar geleden in mijn dagboek

Na aanleiding van een bericht van een vriend van mij die plotseling prostaatkanker bleek te hebben..........en gezien het feit dat ik al een maand een oefening iedere dag deed om mijn wil te sterken om met een negatieve gewoonte te stoppen (uit de Peace Formula van Mansukh Patel) en ook omdat mijn moeder darmkanker heeft gehad en mijn vader is overleden aan longkanker op een leeftijd van 54 jaar, nadat hij ook zijn hele leven had gerookt waarvan de laatste 5 jaar hij gestopt was met roken.

Maar ook omdat ik later als ik ‘oma’ ben geen ‘stinkoma’ wil zijn, (inmiddels ben ik oma!)
en ook omdat ik nog heel lang van mijn kinderen wil genieten
en ook omdat ik als ik een of andere enge ziekte krijg niet mezelf de schuld ervan kan geven (die enge ziekte heb ik al gehad!)
en ook omdat ik m’n kinderen een goed voorbeeld wil geven
en ook omdat ik diep in mezelf niet wil roken

om al die redenen ben ik gestopt.............

en ook omdat een dierbare vriendin tegen me zei; .........”ik wil je niet missen
en ook omdat mijn partner daarna, toen ik weer een sigaret opstak, tegen me zei; “ga toch met die stinkstokken naar buiten”
en ook omdat ik ‘s nachts een droom had gehad waarin een bom ontplofte midden in een zaal met mensen terwijl ik zat te eten.
Ik dacht nog dat kan geen echte bom zijn, want ik droom.
Maar het was wel een echte bom; het was een ontzettend harde klap.
Toen ik wakker werd dacht ik; ik moet hier iets mee doen.
Dit heb ik niet voor niets gedroomd.

Een paar weken daarvoor had ik gedroomd dat ik met een dierbare vriendin, ik noem haar even Eva in een zaal met mensen was. Eva kwam helemaal van de andere kant van de zaal naar me toe omdat ze zo blij was om me te zien.
Ik was aarzelend enthousiast omdat ik wist dat Eva helderziend was en ook in mijn longen kon kijken. Dan zou ze eventueel kunnen zien dat ik kanker zou hebben.
Dat zei ik tegen haar in m’n droom.
Eva zei; ik kijk wel even. Ze zei:”weet je wat ik zie”? In je longen staat geschreven:
WIJ ZIJN KANJERS ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
Toen ik die droom aan Eva vertelde - de volgende dag- zei ze; ik wil je voor geen goud missen!!!
Eigenlijk besloot ik toen met roken te stoppen.......................

Wat ik toen heb opgeschreven - de volgende weken - maanden - volgt hierna:

“het voelt nu als iets dat ik ermee kan ervaren, iets wat me kan verrijken, i.p.v. iets te verliezen.

Na 30 jaar roken stop ik, ik voel blijdschap

Ik had voor mezelf een lijst gemaakt met positieve en negatieve gevolgen van het stoppen:
negatief
*malende gedachten
*de gewoonte
*sigaret als beloning
*sigaret als troost
*wat een leegte
*wat een verlatenheid
*alles is zo hard
*ik wil in een mist zitten

Positief
*Straks vertel ik het tegen m’n kinderen
*ik heb eigenlijk helemaal geen zin in een sigaret
*Het gaat wel over
*Het rotgevoel blijft ook als ik een sigaret opsteek
*wat is nu precies dat rotgevoel wat ik nu heb?
*het loslaten van het ‘idee’ van verslaafd zijn.
Deze zinnen schreef ik in mijn dagboek:

* Met hulp van m’n kinderen, m’n vrienden maar vooral door de liefde voor mezelf.

* Ik heb de kracht, de moed en de vrijheid om hier voor te kiezen

* Na 10 weken voel ik niet meer die hunkering!!

* 18-1-2000...de illusie loslaten van het verslaafd zijn “freedom”

* ik kan weer denken, voelen.....”ik ben terug”

* Als ik wel zou roken zou het gevoel van ‘verloren zijn’ niet verdwijnen.

Ik gebruik 2 affirmaties die mij helpen.
Op gelukkige momenten zeg ik tegen mezelf: ik voel me vervuld in elke cel van m’n lichaam

Op ongelukkige momenten - als ik denk dat ik niet zonder sigaret kan- zeg ik tegen mezelf; waar verlang ik eigenlijk naar? En ik probeer het rotgevoel wat ik heb te accepteren.

*ik wil geen rotgevoel camoufleren met een sigaret, het rotgevoel blijft bestaan ook als ik rook.

Een vriendin van me vertelde me een verhaal van een vrouw (van haar leeftijd + 33 jaar) die kanker in haar blaas had gekregen.
De arts had gezegd dat het door het roken kwam.
Omdat de urine een tijdje in de blaas blijft voor het plassen en alle afvalstoffen in de urine zitten.
Deze vriendin kreeg een kunstuitgang voor haar blaas.
Mijn vriendin vertelde dat toen ze dit nieuws hoorde ze de neiging kreeg om een sigaret op te steken, en ik had dat ook!
Zowel zij als ik zijn nu gestopt!!!
Mei 2000
Ik ben al vervuld
Ik voel me al goed zonder sigaret

Ik merk dat ik steeds naar een goed gevoel zocht.
Dat ik dacht dat ik iets miste
maar ik mis niets, ik ben helemaal in orde!

Inmiddels ben ik al 11 jaar 'rookvrij'

zaterdag 6 februari 2010

Lotusbloem , gedicht van Anna Lamb



en dan nu natuurlijk nog het hele gedicht:

Lotusbloem Anna Lamb

Al mijn ikjes, samen ik!

Ik ben een grote lotusbloem
met zeker duizend blaadjes
en ieder blad betekent iets,
mijn mokken of mijn praatjes

‘n Ik als dommerd, ik heel lief,
‘n Ik wanneer ik lieg,
‘n ik als ik opvlieg,
‘n Ik die heel mooi zingen kan,

‘n Ik als zeurpiet, ik als held
bekend door moed en trouw,
‘n Ik als bangerd (ik schaam me dood,
dus die vergeet ik gauw),

En al die ikjes bij elkaar
in één gesloten kring,
daar ligt een stralend gouden hart,
te fonkelen, middenin!

Die mooie lotus, in dat meer
met blaadjes, rond en dik,
en binnenin, dat gouden hart?
Die lotusbloem..............
ben ik...............

Muurschildering Sterrenkind


In 2005 heb ik de moed gevat om met Sterrenkind te beginnen. Tot dan toe huurde ik overal ruimtes en op een gegeven moment leek het me fijn om een eigen toko te hebben.
Ik huurde een ruimte in de Prins Hendrikstraat en de opening was op moederdag 9 mei 2005. Dit jaar viert Sterrenkind haar eerste lustrum; 5 jaar.

Ik was bezig met het inrichten van de zalen, en het afstemmen van de kleuren op elkaar met lampen, kleden en schilderijen.
Enkele weken na de opening belde een vrouw mij op en vroeg of ik behalve baby's ook peuters wilde masseren? Ze had namelijk een kindje geadopteerd uit China, een meisje. En dit meisje was gewend om in het kindertehuis massages te krijgen en het leek haar fijn voor dit kindje, ook mede voor de hechting, als zij massage zou kunnen leren geven aan dit meisje.

Ik zei: "Ja zeker, ik wil het zeker als mogelijkheid aanbieden,hoe is de naam van uw dochtertje?"
De mevrouw antwoordde: "Lotus",
Ik glimlachte, ik was namelijk net bezig geweest in mijn gedachten om een gedicht , geschreven door Anna Lamb, met de titel: lotusbloem, als muurschildering op de muur aan te brengen. Ik was daar in mezelf over aan het brainstormen.

Ik zei tegen haar: "Dat is ook toevallig, vanmorgen las ik een gedichtje van Anna Lamb, wat over een Lotus gaat, en ik was van plan om dit op de muur te gaan schilderen."

Waarop de mevrouw zei: "Ik ben muurschilderes" . We kregen allebei kippenvel, en werden allebei enthousiast. Dit kon niet meer toevallig zijn.
Dit zag ik als een teken voor de goede stap die ik genomen had om Centrum Sterrenkind te beginnen.

Daarna heeft ze de muurschildering gemaakt die bij het gedichtje: Lotusbloem hoort

Sterrenkind


Hoe is de naam Sterrenkind ontstaan?

In de jaren '90 was ik me aan het bezinnen op mijn toekomstige werk.
Mijn vader was overleden in '81, ik had een massage opleiding gedaan, ook een opleiding tot spiritueel genezer; samen met mijn man Menno vormden we een gezin met 2 jonge kinderen en ik was lid van de landelijke werkgroep Spirituele Pedagogiek.In deze werkgroep verdiepten we ons in allerlei opvoedings vraagstukken; zoals oorzaken van ADHD, autisme, maar ook gericht op zwangerschap; hoe kan er zwangerschapsvergiftiging ontstaan, of is het toevallig als het kindje in een stuitligging lig?
Ik vroeg me af waar mijn speciale talenten zouden liggen en het beste tot uitdrukking konden komen. Hiervoor had ik al verschillende beroepen gehad: Kokkin in een natuurvoedingsrestaurant, peuterspeelzaalleidster, spelleidster in een kinderziekenhuis... Ook was ik op zoek naar een geschikte naam voor mijn praktijk.
Ik ging elke dag 's avonds mediteren en richtte me naar binnen met deze vraag: Hoe kan ik mijn essentie het beste tot uitdrukking laten komen in mijn werkzaamheden?
Na enkele weken meditatie ging er bij mij een licht branden en kwam een naam naar boven: Sterrenkind. Vanaf dat moment heb ik mijn praktijk - nu centrum - Sterrenkind genoemd.
Nu is de naam Sterrenkind gemeengoed, het betekent nu:
nieuwetijdskind, maar dat was het nog niet in de beginjaren '90
Ik herinnerde mij een bezoek van Menno en mij en onze kinderen Mariken en Arland naar het eiland Iona; Arland was toen nog maar 6 weken oud, het was in de herfst van 1986.
We volgden een workshop om ons ware potentieel te ontdekken.
Ik weet nog dat we de opdracht kregen om een brief aan jezelf te schrijven alsof je God was en vanuit die positie naar jezelf zou kijken.
De aanhef van mijn brief was: Lief Sterrenkind.

Dit was ik vergeten toen ik begin jaren '90 de naam van mijn praktijk Sterrenkind in een meditatie doorkreeg. Die naam had ik dus ook al een keer aan mezelf gegeven.

donderdag 4 februari 2010

Vrijgevigheid


Enkele jaren geleden volgde ik een meditatie opleiding in Wales.
Ik was herstellende van borstkanker en zat tussen de bestraling en de chemo in.
De lessen in meditatie waren heerlijk, ook de wandelingen in de bergen van Wales.
Mijn leraar Chris Barrington begeleidde ons in het beleven van ervaringen die buiten je normale realiteit omgaan.
Op een dag had ik een gesprekje met hem over mijn gezondheid. Hij zei tegen me: "Je zou eigenlijk diamant moeten dragen". Hij vertelde dat de edelsteen diamant een kracht heeft die hij overbrengt op het etherisch lichaam, waardoor je een stimulans krijgt in je energie.
En ik had natuurlijk wel wat energie nodig in die periode.
Ik moest lachen, omdat een diamanten ring heel duur is en voor mij geen optie - dacht ik -
Ik zei tegen Chris: Mijn vriendin M. zit nogal goed in haar diamanten , maar ik niet.
Ik vertelde het verhaal tegen een paar mensen die ook de opleiding volgden.
Zo ook aan een vrouw uit Schotland. Zij zei tegen mij: "Oh, ik heb nog een erfenis van mijn familie, een diamanten ring, ik zal hem je opsturen."
En rond Kerstmis, kwam in een envelopje de diamanten ring. Ik bracht hem naar de juwelier om hem op waarde te laten schatten. De juwelier schatte de ring op €3000
En dat kreeg ik zomaar van een medecursist uit Schotland.
Wie had dat gedacht?!
Inmiddels heb ik de ring weer aan haar teruggegeven, zodat zij haar familie erfenis weer compleet kan maken. Mijn meditatieleraar heeft namelijk gezegd, dat ik vanaf 2012 saffier moest gaan dragen......